به گزارش خبرگزاری حوزه، در نیمههای شب، شهید چمران با سکوت آسمان و زمین به مناجات میپرداخت و دل خود را به اسرار ناگفتنی آسمان میگشود. او با غوطهوری در وادی فنا، تنها خداوند را احساس میکرد و از مرزهای عالم وجود میگذشت.
شهید چمران:
خوش دارم که در نیمههای شب، در سکوت مرموز آسمان و زمین، به مناجات برخیزم، با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم.
از مرزهای عالم وجود بگذرم و در وادی فنا غوطهور شوم و جز خدا چیزی را احساس نکنم.
منبع: ظرافتهای اخلاقی شهدا، ص۳۷.










نظر شما